Gmina Jabłonna

Obie kondygnacje zwracają uwagę bogatą architektoniczną oprawą z ozdobnymi gzymsami, fryzami, boniowaniem. Część środkowa budynku jest z okazałym czterokolumnowym portykiem od frontu i prostokątnym tarasem od tyłu. Obok pałacu zabytkowy charakter mają także zachowane zabudowania dworskie: dom ogrodnika, dom administratora, gorzelnia, budynek gospodarczy pełniący funkcje spichlerza, magazynu, chlewni, kuźni dworskiej i inne budynki pofolwarczne. Obecnie pałac i 10-hektarowa posiadłość jest własnością prywatną. Jednak warto wiedzieć, że duże walory architektoniczne, przyrodnicze i krajobrazowe obiektu, zachowane do dzisiaj bez większych zmian sprawiają, że całość stanowi bez wątpienia jeden z najlepiej zachowanych zespołów pałacowo-parkowych na Lubelszczyźnie.

Pałac otacza cenny XIX wieczny park, z zachowanym układem kompozycyjnym charakterystycznym dla założeń ogrodowych tego okresu. Zachowały się stare aleje lipowe i pozostałości regularnych podziałów kwaterowych świadczące, ze ogród istniał tu wcześniej niż aktualny budynek pałacu i towarzyszył dawnemu dworowi. Eklektyczny układ parku wskazuje na umiejętne łączenie stylów różnych epok, efektownego eksponowania różnorodnych unikalnych roślin, drzew i krzewów ozdobnych a także powiązania widokowego parku ze stawami i ich otoczeniem. Znajdziemy tam około 700 drzew należących do 38 gatunków, w których dominują: lipa drobnolistna, świerk pospolity, kasztanowiec pospolity, robinia akacjowa, klon zwyczajny i jesionolistny, brzoza brodawkowata, jesion wyniosły, jawor, olcha czarna, klon tatarski, i modrzew europejski. Spotkać tam można także wyjątkowo rzadko spotykane w naszej strefie klimatycznej rośliny, jak: choina kanadyjska, jednobarwna jodła kalifornijska, cyprysik Lawsona i grójecznik japoński. Występują też okazy o wyjątkowych rozmiarach, w tym m.in. brzoza brodawkowata (o obwodzie 260 i 250 cm), modrzew europejski (300 cm średnicy obwodu), świerk (270 cm), lipa szerokolistna (480 cm), zainteresowanie budzą też szakłak pospolity, czy żywotniki a geometryczną kompozycję parku podkreślają stare aleje lipowe. Do dworu prowadzi droga wysadzana wiekowymi drzewami, zwana i współcześnie Czarną Aleją, gdyż drzewa osłaniają drogę skutecznie, nie dopuszczając słonecznych promieni, dając cień i ochłodę, a być może dlatego, że aleja leżała w granicach majątku i korzystanie z niej było zabronione dla okolicznych mieszkańców. Miejscowy przekaz podaje, że była to ulubiona spacerowa trasa dziedziczki Bronisławy Vetterowej.